Esther ” Ik kan hem niet bereiken, ik kom gewoon niet binnen bij hem”. Ik voel me moedeloos en alleen”.
Paul ”Ik heb het gevoel dat ik het niet goed kan doen”. “Ik heb van alles geprobeerd maar het lukt me niet”. “Ik voel me schuldig”.
Ik vertel Esther dat ik het idee heb dat ze haarzelf erg verantwoordelijk voelt voor de verbinding in haar relatie. Ik haar ook echt zie uitreiken.
“Esther: Ik ben er moe van en heb zo de behoefte dat hij me ziet”.
Ik vertel Paul dat ik tijdens de sessies zie dat hij zich innerlijk terugtrekt in de dynamiek van de communicatie.
Paul” De schuldgevoelens zijn niet te dragen. Ik begin aan mezelf te twijfelen.”
Het patroon dat is ontstaan tussen Paul en Esther is niet helpend voor de liefdevolle verbinding waar ze beiden zo naar hunkeren.
Wat is er nu aan de hand?
Esther is vanuit haar familiesysteem gewend veel te geven. Dit was haar manier om de liefde die ze voelde voor haar ouders te uitten. Ze werd een braaf meisje die ervoor zorgde dat papa en mama niet nog meer angsten/pijn zouden voelen. Dit is een onbewust proces. Haar eigen behoeften heeft ze hierdoor niet echt leren ontwikkelen.
Het effect hiervan is dat zij later in haar volwassen leven en ook in deze liefdesrelatie zichzelf voor alles verantwoordelijk voelt. Ook voor de zaken die niet bij haar horen.
Om volwassen liefdevolle relatie s te ervaren is het belangrijk om een gezonde balans tussen geven en ontvangen te creëren.
Hoe werkt dit dan?
Als je in een relatie van iemand iets ontvangt dan ontstaat er per definitie een gevoel van schuld. Je wilt iets teruggeven. Vaak zelfs net iets meer dan je hebt ontvangen. De ander ontvangt dit dan weer. Er ontstaat weer een schuld bij de ander waardoor de ander weer teruggeeft. Enzovoort.
Paul is een gezonde man die prima in staat is om zowel te geven als te ontvangen. Esther is nog niet zo gewend om te ontvangen vanuit haar plek in haar familiesysteem.
Maar diep in haar bewustzijn is dit zo haar verlangen.
Ontvangen is ook veel kwetsbaarder. Geven geeft nog altijd het gevoel van veiligheid of controle hebben. Voor Esther was dit belangrijk in het gezin bij haar ouders.
Voor Paul was de schuld die hij opbouwde omdat hij maar niets kon teruggeven bijna onhoudbaar geworden. Esther kon het niet aannemen. Terugtrekken was voor hem een manier om de pijn en de zelftwijfel zo min mogelijk te voelen.
In de volksmond staat geven vaak in hoger aanzien dan ontvangen.
Terwijl relaties zich juist vestigen in het ontvangen en niet in het geven.
Hier is moed voor nodig. Je weet tenslotte niet of je iets terug kunt geven. Het gevoel dat je de ander nog iets schuldig bent wordt ervaren als iets vervelends. Je hebt het gevoel dat je macht uit handen geeft. De vraag is of dat echt zo is?
Ben jij benieuwd naar hoe de dynamieken van geven & ontvangen zich in jouw (liefdes) relaties voordoen? Wil je leren door juist iets aan te nemen hoe je krachtiger wordt? Zowel op prive als op werkgebied?
Zie onze programma s
www.despreng.energy/info@despreng.energy/www.desprengtherapie.nl /0619189998
Ariane Sprengers
Ook ontdekken wat Mindful zelfcompassie voor jou kan doen?
0 Reacties