Stilte als mijn teacher.

Stilte zet woorden kracht bij.

Regelmatig geef ik zelf stilte retraites. Mensen vragen me dan wat het met je doet om zo bijna 3 dagen in stilte te zijn.
Dat is voor iedereen zo verschillend. Het hangt af van wie je bent, in wat voor een periode je je bevind in je leven en nog veel meer.

Afgelopen weekend volgde ik zelf een stilte retraite.
Ik voel zelf de behoefte om me in de winterperiode meer terug te trekken en geef mijzelf dit weekend het cadeau van de stilte. Hieronder beschrijf ik mijn ervaring. In de eerste instantie fijn om dit voor mijzelf te doen. Het helpt te integreren. En wellicht raak jij als lezer ook geïnspireerd om de kracht van stilte en vriendelijkheid eens te gaan ervaren.

Ik volg deze 3 dagen bij Ronny Kam van de Dharma school.
Zij geeft een driedaagse exclusief slaapplaatsen. Voor haar ook een pilot in haar nieuwe trainingsruimte waar ze geen slaapplaatsen kan aanbieden. Dus hier moest ik zelf voor zorgen.
Ik boek een hotel vlak in de buurt. De Dharma school ligt in de prachtige omgeving van de Utrechtse heuvelrug.

De locatie van de Dharma school was verrassend en sfeervol ingericht. Het gebouw is onderdeel van een oud gebouwencomplex dat vroeger functioneerde als een soort dorp voor psychiatrie. Maar dan wel baanbrekende psychiatrie waarbij de conservatieve behandelingen in die tijd al werden vervangen voor meer humane in die tijd experimentele behandelingen.
Nu worden deze gebouwen verhuurd door mensen als Ronny met haar Dharma school, kunstenaars, dansscholen etc.. Een creatieve en inspirerende omgeving die al gelijk uitnodigde om me thuis te voelen en even alle gewoontes los te laten.

Vrijdagavond starten we met de introductie die bestond uit een kennismaking en uitleg programma. We zijn met een groepje van 11 mensen. Deze dagen staan in het teken van vriendelijkheid verteld Ronny. Dat is koren op mijn molen. Ik vertel in de introductie dat ik verliefd ?  ben op de vriendelijkheid al sinds jaren. Dat dit ook mijn intentie is voor deze dagen. Nog meer verdieping in vriendelijkheid. De criticus die ik zeker nog regelmatig hoor als ik me wat onzeker voel, die me vertelt dat ik nog harder mijn best moet doen, of allerlei oordelen heeft. Ook haar vriendelijk bejegenen.

Na afloop van de introductie kom ik s ’avonds aan in mijn hotelkamer. Wat een heerlijkheid, zo n kamer helemaal voor mezelf. Ik heb een lekker geurtje en mijn lievelings thee meegenomen.
Dit voelt al goed. Mijn nacht is echter bizarrrr. Ik kan niet in slaap komen. Uiteindelijk slaap ik tegen 04.00 uur in slaap en schrik wakker van de wekker rond 08.00 uur.

Dag 2
We volgen deze dagen een vast programma waar meditaties afwisselend loop en zit, worden onderbroken door eigen tijd.
Deze structuur is prettig en geeft een houvast. Alle meditaties zijn in stilte. Dat lijkt logisch maar ik bedoel hiermee dat Ronny niet praat. Ze begeleid de stiltes enkel door haar aanwezigheid. Dat geeft voor mij de verdieping en is anders dan ik gewend ben.

In de pauzes lees ik een boek van een sjamaan. Al langer verdiep ik me in de wijsheid van de Inca’s die zich verbonden voelen met de wijsheid van moeder aarde en de natuur.
Waarschijnlijk geraakt door wat ik ervoor had gelezen voel ik me tijdens een meditatie vallen. (Niet letterlijk hoor). Ik ervaar een enorme ruimte vol met liefde en licht. Ik wil er graag naar toe en voel ook angst.
Ik weet me geen raad met deze ruimte. Ik voel me enorm blij en voel ook een rem.

Ik besluit me in te schrijven voor een kort gesprekje met Ronny. 20 minuten waarbij ze van tevoren al heeft aangegeven dat ze haar best doet zo weinig mogelijk woorden te gebruiken uit respect voor de stilte. Dit nodigt me uit omdat ik weet dat dit mij inspireert om te voelen.
Ronny vraagt me wat me zo bang maakt. Is het de liefde?
Nee het is meer de onbegrensdheid. Ik ben bang dat als ik me hieraan over geef ik op hou met bestaan.

Tijdens het gesprek zie en ervaar ik hoe de angst en de schrik nog in mijn lijf zit. Een oud kind stuk dat is geraakt en bang is om haar eigen weg te gaan. Bang is om haar plek in te nemen.

In de meditaties die volgen oefen ik om vriendelijk te zijn voor het deel in mij dat bang is.
Ik ken dat deel in mij goed. Dit deel blijft aandacht, vriendelijkheid en vooral veel liefde nodig hebben. Langzaam ervaar ik lijfelijk ruimte in mijzelf.

Er ontstaan beelden waarbij ik mezelf zie als een soort indianenvrouw in een lotushouding.
Zittend op de grond. Gedragen en omarmd door moeder aarde. Een en al geborgenheid en liefde.

Op mijn hotelkamer kan en wil ik het beeld niet loslaten. Ik heb wat kleurpotloden bij me en begin het beeld te tekenen. Het helpt me om me ermee te blijven verbinden.
Rond 20.30 val ik in slaap. En wordt de volgende dag rond 08.00 uur wakker.

Dag 3
Deze dag blijf ik tijdens mijn meditaties het beeld zien dat ik de avond ervoor heb getekend en heb gezien in mijn meditaties.
Ik wil hierbij aangeven dat ik makkelijk beelden zie. Voor een ander kunnen dit woorden zijn. Dat is voor iedereen verschillend.
Eigenlijk ben ik deze dag tijdens mijn meditaties alsmaar aan het schilderen. Aan het creëren.
Ik voel me nieuwsgierig, creatief en wil het graag exploreren.
Tegelijkertijd voel ik me ook wat geïrriteerd. Het beeld blijft zich opdringen.
Ik besluit vriendelijk te zijn en me open te stellen. Wat komt het me vertellen?

We sluiten deze retraite af met 10 minuten reflectie tijd. Wat oogst je? Wat neem je mee uit deze dagen?
Ik ga de komende 2 weken mijn beeld schilderen.
Afgelopen jaren voel ik een enorm verlangen om meer ruimte te creëren voor creativiteit.
Schilderen is iets totaal nieuws voor mij. Vanuit mijn meditaties heb ik het beeld helder.
Hier uitdrukking aan durven geven. Durven creëren. Een prachtige vrouwelijke kwaliteit.

Er was een moment waarbij we na een meditatieve dans werden uitgenodigd om alle energie van onze voorouders, ouders, werk etc van ons weg konden stoffen/ruimen.
Er werd zelfs een deur opengezet om al deze energie even weg te laten vloeien.
Ruimte maken voor mezelf.
Daarna plaats te nemen op mijn eigen plek. De enige unieke plek die alleen voor mij bestemd is. Op dat moment mijn mediatie kussen.
Deze beweging heb ik gemaakt deze dagen.

De mantra waarmee ik afsluit deze retraite: “Er is genoeg ruimte voor mij”.

Ik heb zaadjes geplant deze 3 dagen.
En ga ruimte maken om deze goed te verzorgen.
Het kan dan zomaar zijn dat ineens er een zaadje ontkiemt op een onverwacht moment.
Zo’ n inzicht of aha moment!

Vriendelijkheid, warmte, geduld en zelf-liefde gaan me hierbij helpen.

? Dankjewel lieve mede-reisgenoten. Het was fijn om samen met jullie in stilte deze reis te
maken.
? Dankjewel Chantal voor het geweldige eten.
? Dankjewel Ronny ?
? Dankjewel stilte.

Inspiratievraag: Hoe comfortabel voel jij je bij stilte? Ben jij iemand die liever door rent om de stiltes niet te laten vallen. Of creëer jij in je dagelijkse leven voldoende momenten juist om even de woorden onder de stilte te horen.