Alleen met liefde kun je angst ontstijgen.

Het was alweer ruim 1,5 jaar geleden dat ik Andre en Imane sprak.
Ik heb dit echtpaar een periode gesteund omdat ze vastliepen in de samenliefde.De trigger voor de crisis waar ze samen in terecht kwamen 1,5 jaar geleden was een contact van Imane met een mannelijke vriend. Een vriend waar ze goed mee kon praten.
Waar ze andere dingen mee kon delen dan met haar partner.
Totaal onschuldig en vooral heel erg fijn om zo n vriend te hebben.En toch gebeurde het dat hierdoor heel het fundament onder de relatie van Andre en Imane ,stond te schudden op zijn grondvesten.Nu 1,5 jaar later was er blijkbaar toch weer een trigger waardoor de veiligheid en het vertrouwen tussen hen weer opnieuw leek weggevaagd.In deze sessie gaf Imane heel duidelijk aan dat ze grens voelde. Ze wilde niet meer bang hoeven zijn om haar eigen leven te mogen leven. Ze wilde niet meer pleasen. Of het gevoel hebben dat ze iets verkeerd zou doen als ze trouw was aan haar eigen behoeften.
Een moedig proces. Want als je echt trouw bent aan jezelf dan betekent dit dat je je ook schuldig hebt te leren maken. In het geval van Andre, aan zijn angstige gevoelens.Door onschuldig te willen blijven stap je letterlijk uit de relatie omdat je je niet verbindt.
Relaties zijn gebaseerd op de balans tussen geven en nemen.
Els van Steijn schrijft hierover in haar boek: De fontein.
In een volgend blog ga ik hier dieper op in.

Het patroon.
Als Andre bang wordt trekt hij zich terug. Verbreekt hij de verbinding en is er geen samenliefde meer. De angst voor de emotionele afwezigheid van Andre triggert bij Imane weer de pijn van de emotionele afwezigheid van haar vader. Pleasen was onder andere een manier om deze angst niet te hoeven voelen. En zo danste Andre en Imane hun dans al jaren lang.

Andre heeft ook zo n pijnplek. Zijn moeder is tot op de dag van vandaag emotioneel afwezig. Nog steeds doet hij als volwassen zoon erg zijn best (nog onbewust) om gezien te worden. Hij vraagt echter iets wat zijn moeder hem niet kan geven. Om haar redenen. Het is een oud kind stuk dat keer op keer geraakt wordt, vooral door Imane. Andre sluit zichzelf letterlijk af. Zijn criticus of ook wel ego genoemd doet er alles aan om dit trauma niet te hoeven doorleven. Aangeleerd gedrag.

En toch is dit de weg. Hier is moed en bewustzijn voor nodig.
Ieder mens maakt trauma s mee.
Er is bewustzijn nodig om de gedachten en het gedrag dat je hebt aangeleerd te ontrafelen om zo via de pijnplekken weer terug bij jou ware zelf te komen.

Dit proces gaat altijd met veel mildheid gepaard. Mildheid naar je zelf. Zonder oordelen.
Als je hiertoe in staat bent dan kun je ook aanwezig blijven in de liefdesrelatie of andere liefdevolle relaties. Je bent dan in staat te herkennen dat de ander soms ook reageert vanuit zijn pijn stuk. Nog zonder bewustzijn. Hier compassie voor voelen zorgt ervoor dat de samenliefde mag blijven stromen.

En met bewustzijn ben je in staat om zonder oordeel naar nieuwe waarheden te kijken en leer je erop te vertrouwen, dat alles een bedoeling heeft en dat je alleen met liefde de angst kunt ontstijgen.

? Ariane

Inspiratievraag: Durf jij helemaal jezelf te zijn in liefdevolle relaties?