Als je besluit je te gaan verdiepen in persoonlijke ontwikkeling en spiritualiteit, dan kom je regelmatig de term ego of criticus tegen. Maar wie is je ego eigenlijk? En wat moet je weten om zelf weer aan het stuur te zitten, in plaats van het ego het stuur in handen te geven. Recent las ik het boek van Wendy Hobbelink waarin ze beschrijft hoe ons ego ons in de weg staat om een vrij leven te leven. Hieronder een korte samenvatting aangevuld met mijn eigen ervaringen.
Het is helder dat ons ego ons niet helpt om ons ware zelf te vinden zoals ik deel in mijn leiderschaps en intuïtie en zelfliefde trainingen. En toch laten we ons misleiden. We jagen tegen beter weten mooie promoties, onbereikbare liefdes na.
Onze criticus is vaak een verzameling van aannames, overtuigingen met daarbij behorend gedrag.
Ik noem zelf het ego vaak onze criticus. Daarom zal ik verder spreken over onze criticus. “Het lukt je toch niet, jij moet net iets harder je best doen, ik ben beter dan jij”.Dit noemen we ook wel een patroon.
We geloven deze aannames. Dit is zoals we onszelf aan de wereld laten zien.Het is een illusie te denken dat we onze criticus zijn. Je criticus is een deel van je. Wat betekent dat er ook iemand is (je ware zelf) die kan kiezen om hier zuiver mee om te gaan.
Persoonlijke ontwikkeling betekent dat je jezelf bevrijd van je criticus
Onze criticus kijkt met een beperkte blik naar de wereld. Zoals een hond met een hondenkap niet buiten zijn kap kan kijken
Waarom hebben we een criticus? Hoe herken je dat je criticus aan het stuur zit?
Je criticus probeert je vooral te beschermen tegen ongemakkelijke gevoelens. Hij zal er alles aan doen om dit te voorkomen.
Als je vanuit je criticus spreekt of handelt hengel je soms ongemerkt bij anderen naar bevestiging. Dit zijn vaak korte termijn geruststellingen want al gauw ga je weer op zoek naar de volgende bevestiging. Er ontstaat een afhankelijke relatie met anderen. Dat ten koste gaat van je eigen autonomie en je eigen-wijsheid.Als ik relaties ondersteun zie ik de criticus vaak aan het woord in de: ik heb gelijk modus. Dit gaat ten koste van echt aandachtig luisteren naar elkaar. Aan de buitenkant lijkt het dan dat je luistert naar de ander, maar eigenlijk ben je intern al bezig met je eigen antwoord. Hier is de criticus aan het werk voor je. Hij stelt zich namelijk al defensief op. Want wie zou jij zijn zonder je gelijk?
Nog steeds jij en waarschijnlijk meer open en nieuwsgierig.
Het hier en nu is veiliger dan je denkt.
Je criticus leeft in je hoofd. Je hoofd maakt verhalen, zoals ‘’mijn vorige partner was toch leuker’, ‘nu moet mijn baan echt mijn droom baan worden’. Of ‘ik mag geen ruimte voor mijzelf innemen’ Die gedachtes zijn vaak gebaseerd op oude verhalen in een poging om teleurstellingen te voorkomen. Als je het mij vraagt een niet reëel beeld of verwachting. Teleurstellingen horen nu eenmaal bij het leven. Als je hiermee leert omgaan, risico s en avonturen durft aan te gaan, leert van je ervaringen en alles omarmt inclusief je criticus. Pas dan ben je vrij om in het nu te genieten.
Maar mijn criticus heeft toch ook een gezonde functie?
Je criticus zorgt er ook voor dat je verstandige keuzes maakt zoals een opleiding volgen of voldoende in beweging zijn. Hij helpt je ook om voor jezelf op te komen als dat nodig is. Hij helpt je jezelf te profileren.
Het tegenovergestelde van je criticus is kwetsbaar zijn.
Als je te veel in je criticus zit dan raak je de verbinding kwijt met jezelf of anderen.
Als je bewust bent dan kun je beide polen omarmen en ontstaat er een nieuwe balans.Je kunt nog steeds jezelf profileren, en tegelijkertijd een transparante verbinding maken met je hoofd, hart en buik. En van daaruit met anderen.’
Hoe kan mijn criticus een blokkade vormen voor het leven dat ik graag wil leven?
‘De voedingsbodem van je criticus is angst. Hij is bang dat je er niet bij hoort, je niet mag zijn wie je echt bent. Bang om niet voldoende te verdienen, je de liefde van de ander niet waard bent.
Waar angst is kan geen liefde zijn. Liefde voor jezelf en jouw droom of verlangen. Als je met weer bewustzijn en helderheid kunt waarnemen dan ontstaat er ruimte. Dan kan angst verschuiven naar vertrouwen. Afhankelijkheid naar autonomie. Diepere verbindingen met jezelf en anderen zijn dan het resultaat.
Waarom is het prettig als je bij een persoon bent die niet vanuit zijn criticus praat maar trouw is aan zichzelf?
‘Iemand die trouw is aan zichzelf, is in balans met zowel zijn krachtige als zijn kwetsbare kant. Het weten en niet weten. Successen en mislukkingen. Jouw criticus vindt geen aansluiting en zal wat meer op de achtergrond raken. Hierdoor ontstaat er meer ruimte voor je autonome, kwetsbare deel in jou. Er ontstaat dan een gelijkwaardige ontmoeting.
Hoe verhoud ik me met iemand die vanuit zijn criticus reageert. Hoe kan ik met hem/haar in verbinding blijven?
Je criticus reageert primair op ongemakken en pijnlijke ervaringen. Als je zelf hebt geoefend om met compassie en mededogen zorg te dragen voor jouw eigen pijnplekken. Dan kun je ook bij de ander zien dat de reactie vanuit zijn of haar pijnplek ontstaat. Nog zonder bewustzijn. Als je hier mededogen voor kunt hebben dan kun je in verbinding blijven. Hier oefen je dus zelf om vanuit liefde te reageren in plaats van je criticus aan het stuur te laten zitten.
Belangrijk hierbij is dat je geen coach, therapeut wordt van de ander. Je blijft altijd op je eigen speelveld. Dit is overigens een ware gevorderde oefening in zelfcompassie en compassie met een ander.’
Je kunt natuurlijk altijd met een open hart feedback geven aan de ander. “als je zoveel en lang praat heb ik het idee dat je niet echt luistert naar mijn visie’.
Hoe kun je maatjes worden met je criticus? Tenslotte is zijn intentie goed. En wat levert mij dit op?
Je criticus is er lang voor je geweest. In mijn eigen leven maar ook in mijn praktijk zie ik de criticus vaak aan het werk als perfectionist.
Vooral als ik iets nieuws ga doen of bv dit blog schrijf dan hoor ik haar. Ik verwelkom haar heel vriendelijk.
Ik dank haar voor de goede zorg. Ik geef haar bestaansrecht.
Pas dan zal ze zich gezien en gehoord voelen. Wees niet bang voor je criticus. Anders bepaalt jouw criticus je bestaansrecht. Dit geld ook voor de onderliggende angst. Word je bewust van je angst anders gaat deze aan het stuur zitten.
Hoofd hart en buik.
Maak contact met je hoofd, hart en buik.
Dat zorgt ervoor dat je verbonden bent en blijft met jezelf. Voorbij je criticus. Jezelf niet meer achter je criticus verschuilen vraagt moed. Het betekent echt aanwezig zijn en voelen wat er speelt in en buiten jezelf. Je niet meer anders voor doen, niet meer sjoemelen, de ander te manipuleren voor je eigen gewin.
Als je vrede sluit met je criticus kun je zeggen: “Dit is wie ik ben. Je gaat je plek innemen in de wereld. Voor datgene wat belangrijk is voor je.
Een hele oude wijsheid van de indianen
Als je iets doet, doe je dat voor 7 generaties na je.
Dus onderschat de kracht nooit van je eigen moedige pad.
In 💗 liefde gedeeld
Ariane
Inspiratievraag
Heb jij ook zo’n stemmetje in je hoofd dat te pas en te onpas commentaar levert op wat je doet? Deze innerlijke criticus kan je sterk belemmeren en een slecht gevoel geven. ‘Hem’ afwijzen werkt niet, maar je kunt wel vrede sluiten.
0 reacties